rus edebiyatı

realizmin öne çıktığı, feodaliteyi eleştiren, fakir edebiyatını, sefaleti, paranın gücünü tema edinen edebiyattır. dostoyevski herkesi etkilemiştir. gogol da dostoyevski'yi etkilemiştir. böylece gogol herkesi daha çok etkilemiştir. hatta bir yerde "rusya'nın soğuk havasına, acımasızlığına karşı hepimiz gogol'un 'palto'sunu giymekteyiz." gibi bir söz okumuştum. edit: gevelediğim söz dostoyevski'ye aitmiş ve doğrusu aşağıdaki entrylerde belirtilmiştir. yabbozbozucusu ve devriksekize teşekkürler

minik bir düzeltme dostoyevski rus edebiyatı hakkında "biz hepimiz gogol'un palto'sundan çıktık" demiştir.

sene içinde gogol'un palto'sunu okuyup bu yaz için rus edebiyatına sonunda başlamaya karar vermiştim. ondan önce bir kaç okuma listem var. bu sene yetişirse ciddi şekilde eğilmeyi planlıyorum. merakla bekliyorum şu dünyayı sarstığı iddia edilen rus klasiklerini. karşımda duruyorlar şu an :)) ayrıca karamazov kardeşler 1025 sayfa olum. bu nasıl roman? aslkdjalskd çok çekiciler. yaz sonuna doğru unutmazsam buraya yeni bir entry daha girecek...

fransız edebiyatı'nın yanında sönük kalır. hatta fransız edebiyatı ile ilgili şöyle demişim; (#4127309) rus edebiyatı, fazla dolambaçlı ve inanılmaz yorucu. maalesef gerçek bu. çarlık rusya'sı baz alındığında bu durumu anlayabiliyorum ama. çünkü tepede sürekli bir diktatör var ve halk yoksulluktan kırılıyorken sen yazacağın her şeye mecburen dikkat etmek zorundasın. mesela, fransız edebiyatı bu konuda çok şanslı. çünkü öncesinde fransız ihtilali yaşanmış. haliyle, pek de dilinin ayarı olmuyor. bu yüzden, kim siker kralı. kral kim? daha geçen hafta giyotinde boynu uçurulan değil mi? her iki edebiyatın da şaheser niteliğinde eserleri mevcut. şahsi fikrim, fransız edebiyatı daha evrensel. şimdi böyle diyorum ama sadece dostoyevski kitaplarındaki karakterlerden sigmund freud abimiz psikoloji'nin temellerini atıyor. ya da geliştiriyor. her ne boksa artık. neticede, her iki edebiyatı da okuyun. okutun. son olarak; ahah

hava soğuktu. redingotlar pahalıydı. kahramanımız zorisimyoviç derme çatma bir dairede yaşayan bir memurdu ve uşak göt herifin tekiydi. zorisimyoviç'in ailesinden biri muhakkak ölüm döşeğindeydi. bir gün zorisimyoviç üst düzey bir memurun evindeki baloya davet edildi. pasaklı redingotuyla gidemeyeceği için şık bir redingot almak istedi ama "redingotlar pahalıydı." zorisimyoviç parayı denkleştirmek için yıllar önce bıraktığı kumara geri döndü ve tüm parasını kaybetti. ölmek üzere olan aile ferdinin yatağı başında pişmanlığın etkisiyle kendinden geçti ve oracıkta can verdi.

Hiç sevmem. Ama bi arkadaşıma göre başıma gelen olayları anlatım tarzım Rus edebiyatını andırıyormuş.

boğucu, insanın ruhunu daraltıyor. yalnızca konusuyla da değil, ağır ve bitmeyen tümceler içeriyor.